Zakazane jest informowanie:
- sprzeczne z prawem lub z dobrymi obyczajami;
- niezgodne z rzeczywistością lub wprowadzające w błąd;
- sprzeczne z godnością zawodu miedzy innymi poprzez wykorzystanie łatwowierności lub przymusowego położenia klientów, nadużycie zaufania, wywieranie presji, narzucanie się, naruszanie miru domowego klienta;
- istotnie ograniczające klientowi swobodę wyboru poprzez udzielenie nierzetelnych obietnic lub gwarancji;
- o radcy prawnym lub jego działalności zawodowej przy okazji występowania w środkach masowego przekazu, wykraczające poza niezbędną i rzeczową potrzebę informacji;
- lista klientów bez ich zgody;
- dotyczące uczestniczenie w rankingach prawniczych i informowanie o zajętych w nich miejscach, jeżeli nie są one prowadzone zgodnie z zasadami ustalonymi uchwałą właściwego organu samorządu radców;
- dotyczące sponsorowania, jeżeli nie jest ono prowadzone zgodnie z zasadami ustalonymi uchwała właściwego organu samorządu radców prawnych.
Granice informowania wyznaczają więc 2 elementy (art. 24 ust. 2 i art. 25 Kodeksu):
- informowanie nie może stanowić propozycji zawarcia umowy z konkretnym klientem. Informowanie nie może więc przybrać formy oferty, zaproszenia do rokowań, czy składania ofert, komunikatu pozornie stanowiącego dozwolone informowanie, a zmierzającego w rzeczywistości do pozyskania klienta
- rodzaje zakazanego informowania, wyliczone enumeratywnie oraz wynikające z przepisów prawa, dobrych obyczajów i godności zawodowej.
